فوت و فن های وبلاگ داری

پُست: همان مطلب یا نوشته خودمان است که بین بلاگرها به پست معروف است.
کامنت: نظرات مخاطبان شماست. هر اظهارنظر از طرف مخاطب اصطلاحا یک «کامنت» نام دارد. کامنت ها می توانند تائیدی باشند، یعنی اول خودتان بخوانید و بعد از تائید برای بقیه قابل نمایش باشد، قسمت کامنت های وبلاگ تان می تواند غیرفعال باشد و اصلا از کسی نظر نخواهید یا می تواند فعال باشد، یعنی به محض این که یک نظر گذاشته شد برای عموم قابل نمایش باشد. این تنظیمات هم در قسمت ارسال مطلب جدید است.
لینک: نشانی وبلاگ دوستان شماست که به نوعی مورد تائید و سلیقه شما است و به وبلاگ شما پیوند می شوند. برای وارد شدن به این بخش و پیوند وبلاگ دوستان به وبلاگ خودتان، می توانید به بخش پیوندهای وبلاگ که در منوی اصلی وبلاگ قرار دارد بروید و نشانی وبلاگ دوستان تان را وارد کنید.
قالب و موسیقی وبلاگ: با باز کردن وبلاگ در یک سرویس وبلاگ دهی، قالبی پیش فرض برای شما انتخاب می شود. شما می توانید برای انتخاب قالب های دیگر به سایت ها یا وبلاگ هایی که قالب های متنوع را طراحی می کنند و کدهایش را در اختیار شما می گذارند مراجعه کنید. کد قالب دلخواه تان را انتخاب کرده، به قسمت ویراش قالب وبلاگ تان بروید، کد قالب جدید را جایگزین کنید. موسیقی هم داستانش مثل همین انتخاب قالب است، کد دارد و بقیه ماجراها با این تفاوت که کد موسیقی را باید در قسمت تنظیمات وب پیست کنید.
آمارگیر وبلاگ: این قسمت جان می دهد برای دانستن این که وب تان چقدر در دل بازدیدکننده ها نشسته و پیشرفت کارتان را نشان می دهد. آمارگیرها از نوع خیلی ساده که فقط تعداد بازدید کننده ها را در اختیارتان می گذارد تا انواع پیشرفته تری که اطلاعات جورواجوری را به شما می دهد وجود دارند. پس اول باید یکی از این انواع را انتخاب کنید و کد آن را در همان قسمت تنظیمات وبلاگ بگذارید.
جذب بازدیدکننده: برای معرفی خودتان به دوستان و بلاگرهای دیگر، به وبلاگ های آن ها رفته و برای پست هایشان با اسم وبلاگ تان نظر بدهید. هیچ وقت از جمله «به وبلاگ من سر بزنید» استفاده نکنید چون بار منفی دارد و عمرا کسی به وبلاگ تان سر نمی زند. اگر وبلاگ تان موضوعی باشد، کوتاه بنویسید و نوشته تان، تولید و بارش فکر خلاق خودتان باشد، مطمئنا بازدیدکننده بیشتری خواهید داشت. (دقیقا یعنی این که کپی پیست نباشید)
کاشف باشید: برای استفاده از تمام امکانات وبلاگ کافیست به قسمت های مختلف منوی وبلاگ تان سرک بکشید و زحمت کشف بقیه را بکشید.
مراقب خودتان باشید: زیاد خودتان را درگیر رفاقت های اینترنتی و دوست های وبلاگی تان نکنید. این قضیه هم که تابلو بودنش تابلو است که خیلی ها با هویت واقعی شان در این فضا حاضر نمی شوند..