به گزارش پایگاه خبری تحلیلی گرو، روستای هنرمندپرور دهفول، نگین درخشان صنایعدستی ایران، در آستانه ثبت ملی بهعنوان مهد و پایتخت مبل منبت گلبرجسته کشور قرار دارد؛ روستایی که هر کوچه و کارگاهش بوی چوب گردو، نقش گلهای برجسته و همت جهادگران تولید میدهد.
دهفول این پایگاه کهن هنر ایرانی، در آستانه رویدادی سرنوشتساز قرار گرفته است؛ ثبت ملی بهعنوان مهد و پایتخت مبل منبت گلبرجسته کشور، این افتخار نه تنها برای مردم نهاوند، بلکه برای همه دوستداران صنایعدستی اصیل ایرانی یک خبر روحافزا است.
ثبت ملی دهفول بهعنوان قطب تولید مبل منبت گلبرجسته در آینده نزدیک قطعی است و روندهای اداری آن روزهای پایانی خود را طی میکند، این اقدام علاوه بر پاسداشت میراث فرهنگی، موتور محرکی برای اشتغال و توسعه صادرات صنایعدستی خواهد بود.
تاکنون ۶۰ تولیدکننده این روستا تسهیلات حمایتی دریافت کردهاند و همه فعالان، چه در کارگاههای پیشرفته شهرک صنعتی و چه در محیط سنتی روستا، بدون محدودیت تحت پشتیبانی دستگاههای دولتی و جهادی قرار دارند.
تمامی مراحل ساخت، از کندهکاری و نقش برجستهسازی تا پارچهکوبی و رنگآمیزی، در خود دهفول انجام میشود؛ رویکردی که هم هزینهها را کاهش میدهد و هم اصالت و کیفیت محصول را حفظ میکند.
دهفول امروز با ۲۵۰ کارگاه مبل منبت گلبرجسته (۱۶۰ واحد فعال) و چهار نمایشگاه دائمی، به شهری زنده از هنر و تولید تبدیل شده است، مبلهای منبت این روستا، از چوب گردو و راش مرغوب ساخته میشوند و گلهای برجسته تراشخورده روی آنها، حاصل سالها تجربه، ذوق و ایمان استادکاران بومی است؛ آثاری که در کنار زیبایی ظاهری، استحکام و ماندگاری بالایی دارند و حتی در بازارهای خارجی جایگاه ویژهای یافتهاند.
این هنر در دهفول پیشینهای بیش از یک قرن دارد؛ روزگاری که استادکاران با ابزارهای دستی ساده و الهام از طبیعت و فرهنگ ایرانی-اسلامی، شاهکارهایی بیتکرار خلق کردند و امروزه نسل جدید هنرمندان دهفول، با حفظ میراث گذشتگان، سبکهای نو و ترکیبی را نیز به این هنر افزودهاند و مسیر صادرات به کشورهای منطقه و فراتر را هموار کردهاند.
کارشناسان صنایعدستی معتقدند که ثبت ملی دهفول، گامی راهبردی در تحقق اقتصاد مقاومتی و ایجاد برند ملی برای مبل منبت ایران است؛ حرکتی که با همت مردم، پیگیری مسئولان و حمایت نهادهای انقلابی، میتواند دهفول را به یک پایگاه بینالمللی برای هنر دست ایرانیان تبدیل کند.
دهفول فقط یک روستا نیست؛ سنگر همت و هنر است، جایی که صدای قلم استادکاران بر چوب، طنین همان عزم و غیرتی است که در دیگر میدانهای جهاد شنیده میشود.
دیدگاه شما