به گزارش پایگاه خبری گرو، دوباره با شروع فصل نقل و انتقالات ، پول‌های زیادی در این بازار مکاره هزینه شد.

شاید در صدر فهرست تیم‌هایی که هزینه کرده‌اند باید استقلال را قرار داد. آنها امسال هم مثل پارسال بیشتر از همه صنعتی‌ها و رقیب سنتی پوول به بازار بردند و با ولعی سیری ناپذیر ، یار جذب کرده‌اند. کاری که سال قبل انجامش دادند و برایش توجیه داشتند. سال قبل منصوریان می‌گفت:«ببین من سال اولی است که آمدم استقلال. هوادار دوست دارد برایش تیم پر سر و صدا ببندی . فصل نقل و انتقالات برای هوادار خودش مثل یک دربی است.»

او با این ایده این قدر بازیکن خرید و قرارداد یار اسمی تمدید کرد که خیلی زود فهرست هزینه ها و تعهدهای تیم در همان شروع سال قبل به 22 میلیارد تومان فقط در بخش جذب بازیکنان رسید و بعد هم که 6 میلیارد اعلام شد برای تمدید قراردادها هزینه شده است. این البته بدون احتساب بدهی های پایان ناپذیر بین المللی و داخلی تیم بود که بخش زیادی از آنها به واسطه پیامک های مردمی جبران هزینه شدند و دقیقا تمام این خاصه خرجی های بی رویه را هواداران بودند که برایش از جیب های شان هزینه کردند.

وزیر ورزش برای این خرج های زیادی ، هیات مدیره و مدیریت استقلال را شخم زد. افشارزاده تمام اعتبار بیش از نیم قرنی خود در مدیریت ورزش را قمار کرد و باخت. البته بانیان این هزینه های اضافی ماندند و هنوز هم هستند. علیرضا منصوریان که لیست خرید می دهد و پندار توفیقی که تعهد ایجاد می کند!

استقلال سال قبل در درون دروازه قرارداد مهدی رحمتی را درون دروازه تمدید کرد. بازیکنی که قراردادهایش معمولا بالای 1.5 میلیارد تومان هزینه دارد. امید ابراهیمی با همین ارقام ، خسرو حیدری هم با ارقامی نزدیک به مهدی. از این جمع ، دو بازیکن با سابقه ریال قراردادهای سه سال بستند و همین امسال هم هزینه ای مشابه برای تیم دارند.

به کنعانی زادگان و فرشید باقری ارقامی میلیاردی دادند. تمدید هرایر مگویان هم میلیاردی برای شان هزینه داشت. بختیار رحمانی 1.5 میلیاردی هزینه به تیم تحمیل کرد و کاوه گرانترین بازیکن لیگ بود. رابسون جانواریو و پادوانی که هر دو میلیاردی بودند را هم به این فهرست بیافزایید. در ازای تمام این فهرست بلند بالا فقط یک سجاد شهباززاده از بدنه آبی ها جدا شد. البته آنها به علی قربانی هم مثلا 700 میلیونی داده بودند. یا کلی جوان کم هزینه هم خریدند.

از دل همه این هزینه ها و بمب ترکاندن ها که استقلال در نیم فصل هم با جباروف و آندو می خواست تداوم شان بدهد و محرومیت فیفا ترمزش را کشید ، استقلال سال قبل چه بهره ای برد؟ تیم در نیم فصل دوم روی دوش بازیکنانی گشت که هزینه شان خیلی بالا نبود. سید حسین حسینی ، مجید حسینی ، امید نورافکن ، بهنام برزای ، میلاد زکی پور ، فرشید اسماعیلی ، محسن کریمی و حق دوست ، همگی بازیکنان کم هزینه تیم بودند. نسل جوان و کم سن و سال تیم که زیر 23 سال بودند و خوش درخشیدند و امسال هم ،آنهایی شان که بمانند؛ هنوز امید اول تیم هستند. واقعیت این است که منصوریان نشان داده از این گروه بهتر از اسمی ها بازی می گیرد. تجربه اش در نفت تهران ، تیم ملی فوتبال و همین استقلال سال قبل این را نشان داده اما باز خودش و مدیران بالادستی اش در فصل نقل و انتقالات انگار عادت کرده اند به پول آتش زدن. آنها امسال جان واریو و پادوانی را انگار را نگه داشتند و بعد پژمان منتظری را با رقمی حدودا دو میلیارد تومانی برگرداندند.

البته پژمان به دلیل سبک بازی و سیستم مسابقه ای اش به درد آبی ها می خورد. او که قرارداد دو ساله تاکیدش برای ادامه فوتبال بوده ، قصد دارد یکسال بعد از جام جهانی هم فوتبالش را ادامه بدهد و بعد کفش هایش را بیاویزد و چه جایی برایش بهتر از استقلال که بی شک اگر کاپیتان اولش نباشد ، قطعا نفر دومش است. تازه از یاد نبریم تداوم روند بازی های بد رحمتی در هفته های پایانی فصل قبل و آمادگی بالای سید حسین حسینی ، این بخت را که پژمان بتواند کاپیتان اول تیم در زمین بازی باشد را به شدت افزایش داده است.

به این خرید می توانید خریدهای دیگر تیم را هم بیافزایید. تمدید با وریا غفوری ، پرداخت چند برابری به امید نورافکن برای تمدید قرارداد. بازیکنی که 5 سال برایش هزینه شده بود اما درست در زمان ستاره شدن ، قراردادی با تیم نداشت. پرداخت نجومی برای داریوش شجاعیان که فصل قبل در بیشتر بازی ها یار ذخیره در گسترش فولاد بوده حالا برای آبی ها 2.5 میلیاردی هزینه داشته است. برگرداندن سجاد شهباززاده با رقمی بیش از 1 میلیارد تومان . تمدید قرارداد امید ابراهیمی و. همه تعهداتی که باشگاه از قبل دارد. حالا گفته شده استقلال 10 میلیارد از هزینه های سال جدیدش را برای بازار نقل و انتقالات پیشخور کرده است و خیلی ساده می گویند این هیجان خریدهای آبی ها ، رقم این تیم را در تعهدات جاری نقل و انتقالات از 30 میلیارد تومان فراتر برده است. یعنی گرانترین تیم لیگ از لحاظ تعهد.

درحالی که این بار سنگین نیمکت و بازیکن ، در سال قبل نشان داد توان به مقصد رسیدن را ندارد. استقلال با این توجیه که دارد برای قهرمانی تیم می بندد ، فقط بازیکن خریده است و دست به هر هزینه ای زده ، این بار اما مدیر باشگاه و شرمربی باید یادشان باشد اگر تیم مثل فصل قبل نتیجه نگیرد ، نمی توانند امید به خرید زمان داشته باشند. بیش از 50 میلیارد هزینه برای تیم اگر به جام قرار نباشد ختم شود ، نوعی آتش زدن بیت المال است. درحالی که یک خرید منطقی و پوشش نقطه ضعف های تیم ، کاری که مربیانی مثل کرانچار ، حتی قلعه نویی ، علی دایی و در صدر همه آنها ، برانکو برای تیم قهرمان انجام داده است ، می توانست یک ضریب اطمینان بخشی به تیم بدهد.

از یاد نبریم این همه خرید بی رویه قبل از هرچیز یعنی منصوریان به این جوان هایی که یک نیم فصل بار تیمش را به سختی تا اینجا کشاندند و از بحران نجاتش دادند ، خیلی هم اعتماد ندارد که باز می خواهد در شروع فصل به نیمکت تبعیدشان کند.