احترام و التزام گردشگران و اتباع خارجی نسبت به قوانین داخلی کشور یکی از موضوعاتی است که حساسیت دستگاههای حاکمیتی را می طلبد. زیر پا گذاشتن این قوانین، توسط اتباع خارجی، به منزله ی نقض استقلال یک کشور محسوب می شود و برخورد با متخلفین، مصداق اتم استقلال طلبی است.

این در حالی است که ضعف نظارت های حاکمیتی و دستگاههای مربوط در جهت تحقق اجرای قانون عفاف و حجاب عمده ترین علت بی توجهی اتباع کشورهای خارجی به قانون کشور ایران به حساب می آید. هرچند، با دقت نسبت به عکس ارسالی از طرف شهروندان دغدغه مند، وضعیت ظاهری این دو گردشگر بسیار مناسب تر از بدحجابان داخل ایران به نظر می رسد.

البته چنین اتفاقی مصداق بارز ضرب المثلی است که می گوید: " چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است" . اگر سیستم فرهنگی کشور، ساز و کار عینیت یافتن فرهنگ عفاف و حجاب را به معنای واقعی کلمه، در بدنه ی اعتقادی جامعه سرازیر می کرد، قطعا هیچ یک از اتباع خارجی اجازه ی جرات بی حرمتی به قوانین کشور اسلامی را نداشتند.