به گزارش پایگاه خبری تحلیلی گرو، هفته دفاع مقدس، فرصتی دیگر برای یادآوری روزهای مقاومت و بررسی وقایع آن زمان است که در گفتگو با یکی از پژوهشگران در5 بخش بیان می‌شود:
این پژوهشگر دفاع مقدس می‌گوید: شهريور 1359 آغاز هجوم سراسري عراق به ايران اسلامي بود. عراقي‌ها يك ماه پیش از هجوم سراسري، تجاوزات خود را در نوار مرزي ايران تمرين كرده و چندين منطقه از خاك كشور را به منظور تست قواي ايران به اشغال درآوردند تا ضمن ارزيابي توانايي قواي مسلح ايران، واكنش افكار جهانيان را نيز بدانند. به طوری که در 16/6/59 زين‌القوس و پاسگاه خان ليلي در شرق خسروي را اشغال كردند؛ در 20/6/59 به پاسگاه شلمچه حمله كردند؛ در 21/6/59 ميمك به تصرف عراق درآمد؛ در 25/6/59 پاسگاه انجيره در منطقه ميمك تصرف شد؛ در 29/6/59 نبرد سنگين توپخانه‌اي از منطقه شلمچه تا خرمشهر در حاشيه اروند به وقوع پيوست و در همان روز، پاسگاه شيخان در منطقه نوسود به تصرف عراقي‌ها درآمد. در 30/6/59 پاسگاه‌هاي گيسكه در شرق سومار، چغاحمام و چيلات در مرزهاي سومار و نفت شهر و دهلران توسط عراقي‌ها تصرف شد در 30/6/59 نیز عراقي‌ها، نيمي از هواپيماهاي خود به خصوص هواپيماهاي مسافربري را به پايگاه‌هاي عربستان، كويت، امارات، عمان، يمن شمالي و اردن فرستادند تا در برابر حملات متقابل ايران در امان باشند. رئيس جمهور وقت عراق در 26/6/59 قرارداد 1975 الجزاير را رسما به طور يك جانبه لغو كرد من در آن زمان در پاسگاه‌هاي مرزي مستقر بودم و مسئوليت بخشي از پاسگاه‌هاي مرزي را برعهده داشتم.
سرتيپ دوم پاسدار رضا ميرزایي می‌افزاید: فرماندهان سپاه، بارها بني‌صدر را از جمله قريب‌الوقوع عراق باخبر كرده بودند، اما او هيچ اقدامی انجام نمی‌داد. جنگ در حالي آغاز شد كه هنوز بيش از 19 ماه از عمر انقلاب نگذشته و نظام جمهوري اسلامي تثبيت نشده بود. در گوشه و كنار كشور، حوادث مختلفي رخ مي‌داد. تعداد نيروهاي سپاه پاسداران در سراسر كشور حدود 30 هزار نفر بود. در آن مقطع پاسداران در حال شكل‌گيري بوده و آموزش‌هاي كلاسيك نظامي را نديده بودند. توپ و تانك و سلاح‌هاي سازماني نداشتند. در آن دوران سلاح‌هايي كه در اختيار سپاه بود؛ امانتي ارتش بود كه در دوران انقلاب به دست مردم افتاده بود و سپاه، آن‌ها را جمع‌آوري كرده بود در آن موقع بحران در مناطق كردنشين همه توان سپاه را به خود مشغول كرده بود.
وی ادامه می‌دهد: رئيس جمهور وقت ایران(بني‌صدر) نیز به جاي چاره انديشي و متحدكردن كشور برضد دشمن، خود به عامل تفرقه شده و پاسداران و نيروهاي دلسوز را سركوب مي‌كرد. در استراتژي عراق، تصرف 3 روزه خوزستان طرح‌ريزي شده بود صدام حسين پیش از صدور فرمان حمله، خوزستان را در نقشه‌هايش از ايران جدا كرده و به عنوان استان نوزدهم به خاك عراق ضميمه كرده بود و نام خوزستان را به عربستان، اهواز را به الحواز آبادن را به عبادان، خرمشهر را به محمره و سوسنگرد را به حافجيه تغيير داده بود.
براي تحقق اين هدف، گروهايي از مردم عرب زبان خوزستان موسوم به "خلق عرب" پیش از شروع جنگ در خوزستان با دولت مركزي درگير بودند. آن‌ها گرايش به عراق داشتند و از طرف آن رژيم تقويت مي‌شدند. ارتش عراق پیش از حمله به ايران، نيروهاي اطلاعاتي خود را با كمك آن‌ها به داخل كشور هدايت كرده و همه مكان‌ها را شناسايي كرده بودند. در هنگام هجوم سراسري در كنار هر فرمانده عراقي، يك مزدور مناطق ايراني قرار داشت كه نيروهاي عراقي را به طرف مكان‌هاي مهم و حساس راهنمايي مي‌كرد.
میرزایی اضافه می‌کند: ارتش رژيم عراق ساعت 14 31 شهريور 1359 با 220 هزار نيروي پياده، 5400 دستگاه تانك و نفربر زرهي، 800 قبضه توپخانه، 400 قبضه توپ ضدهوايي به همراه يگان‌هاي موشكي زمين با هزاران موشك از نوع اسكاد ساخت شوروي و با كمك تعداد 1200 مستشار روسي و 150 كوبايي در قالب 12 لشكر 45 تيپ مستقل پياده، زرهي، مكانيزه در قالب سه سپاه سازمان يافته و با بهره‌گيري از 25 هزار پرسنل نيروي هوايي به همراه 400 بالگرد و نيروي دريايي با تعداد 5 هزار پرسنل، با بيش از 10 فروند ناوچه‌هاي موشك‌انداز پيشرفته ساخت ايتاليا و با تقسيم مرزهاي كشور به 3 سپاه مستقل شامل سپاه يكم در جبهه شمالي استان‌هاي كردستان و آذربيجان غربي با فرماندهي سپهبد يونس محمدالذرب سپاه دوم در جبهه مياني استان‌هاي كرمانشاه و ايلام با فرماندهي سپهبد ضياء توفيق‌ابراهيم سپاه سوم در جبهه جنوبي استان خوزستان با فرماندهي سرلشكر ماهر عبدالرشيد از شمال قصرشيرين تا جنوب خوزستان از زمين و هوا و دريا تهاجم گسترده خود را آغاز كرد.
وی بیان می‌کند: در هنگام هجوم ارتش عراق تعداد نيروهاي ايران در سراسر مرز حدود 12 هزار نفر بود كه در پاسگاه‌ها به صورت گروهي مستقر بودند در ابتدا حمله هوايي عراق با 192 فروند هواپيماي شكاري بمب‌افكن به 19 شهر ايران آغاز شد. دشمن در اين هجوم دو هدف عمده را دنبال مي‌كرد. در شهرهاي مرزي، ترساندن مردم به منظور تخليه شهرها و تسهيل در پيشروي نيروها و در شهرهاي دور دست انهدام پايگاه‌هاي نظامي، فرودگاه‌هاف پالايشگاه‌ها و مراكز بزرگ اقتصادي بود. هواپيماهاي عراقي در عمق ايران تا تهران به پرواز درآمده و به بمباران شهرها پرداختند.
میرزایی ادامه می‌دهد: اين اقدام عراق بيش از آن که اهميت نظامي داشته باشد؛ اهميت رواني داشت. دشمن در ابتدا قصد درهم شكستن روحيه مردم و مسئولان را داشت. آن‌ها هجوم سراسري خود را با جنگ رواني آغاز كردند تا زمينه براي پيشروي سريع نيروهاي پياده و تصرف هدف‌هاي مهم فراهم شود. در ابتدا شوك بزرگي به مردم و مسئولان كشور وارد شد، اما امام خميني(ره) بلافاصله ابتكار عمل نشان داده؛ جنگ رواني را به دست گرفته و بحران را مهار كرده و آرامش را به كشور برگرداندند.
بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی در جمله زيبایی فرمودند:"دزدي آمده، سنگي انداخته و رفته؛ ما او را تنبيه خواهيم كرد". ایشان مردم و مسئولان را براي مقابله با دشمن فراخواندند و مردم نيز در پيروي از فرمان امام امت براي سركوبی دشمن به طرف جبهه‌ها روانه شدند. رژيم عراق هجوم سراسري خود را از چهار استان مرزي ايران، آغاز كرد كه هر استان به ترتيب مرور مي‌شود...
ادامه دارد...

سمیه مظاهری