به گزارش پایگاه خبری  تحلیلی گرو،  در قامت قطب بلا‌منازع تولید چغندرقند در استان همدان، شهرستان نهاوند هر ساله با چالش تلخ و تکراری «محصول روی زمین، کارخانه روی هوا» دست و پنجه نرم می‌کند. حکایت، حکایتِ کارخانه قند «سمبل مهرگان»است؛ پروژه‌ای که هشت سال پیش با سروصدای بسیار کلنگ خورد تا مرهمی باشد بر زخم‌های دیرینه چغندرکاران این دیار، اما امروز خود به نمادی از بلاتکلیفی، سوءمدیریت و وعده‌های بی‌فرجام تبدیل شده است.

اینجا نهاوند است؛ سرزمینی که ۷۰ درصد چغندرقند استان را تأمین می‌کند، اما چغندرکارانش هر ساله باید محصول استراتژیک خود را برای فرآوری به کیلومترها آن‌طرف‌تر بفرستند. گویی تاریخ در حال تکرار است؛ کشاورزی ۴۶ ساله با لحنی سرشار از گلایه و خستگی می‌گوید: «ما اینجا مثلاً قطب تولید چغندریم! اما دریغ از یک کارخانه! حاصل دسترنج یک‌ساله ما تا مدت‌ها روی زمین می‌ماند و عایدی تلاش‌مان می‌شود ضرر! این روایت تلخ، چکیده‌ای از وضعیت صدها کشاورزی است که نه‌تنها از بی‌مهری زمین و زمان، که از بی‌تدبیری مسئولان نیز رنج می‌برند. پروژه کارخانه قند نهاوند، که قرار بود روزنه امیدی باشد، با پیشرفت فیزیکی تنها ۲۵ درصد، هشت سال است که کشاورزان را چشم‌انتظار گذاشته و محصولشان را به کام دلالان فرستاده است.

*پروژه ۲۰۰ میلیاردی کارخانه قند سمبل مهرگان معلق در برزخِ نبود اعتبار

آذرماه ۹۷، کارخانه قند سمبل مهرگان با ظرفیت اسمی ۵ هزار تن، در زمینی به مساحت ۱۴ هکتار و با سرمایه‌گذاری ۲۰۰ میلیارد تومان، در یک مراسم پر زرق و برق با حضور وزیر وقت جهاد کشاورزی، محمود حجتی، کلنگ‌زنی شد. مسئولان وقت، از تولید سالانه ۷۲ هزار تن شکر و قند و اشتغال‌زایی برای ۲۵۰ نفر سخن می‌گفتند. اما امروز، این رؤیای شیرین در برزخ نبود اعتبار و نقدینگی معلق مانده است. نبود این کارخانه، نه تنها زنجیره تولید را مختل کرده، بلکه چغندرکاران نهاوندی را مجبور به تحویل محصول خود به کارخانه‌های دوردست مانند قند لرستان، بنیاد اصفهان، قند قزوین و نقش‌جهان اصفهان کرده است. این صادرات اجباری محصول، علاوه بر تحمیل هزینه‌های گزاف حمل‌ونقل و فرسایش محصول، سود اصلی را از جیب کشاورز خارج و به کام واسطه‌ها و دلالان می‌ریزد.

تأخیر در تکمیل این پروژه استراتژیک، فراتر از یک مشکل محلی، به یک مطالبه ملی تبدیل شده است. نهاوند که می‌تواند با فرآوری محصول چغندر خود، به یکی از موتورهای محرکه اقتصاد منطقه‌ای تبدیل شود، امروز شاهد خام‌فروشی و هدررفت سرمایه‌های ملی است. این وضعیت، لزوم بازنگری جدی در فرآیندهای تخصیص بودجه و نظارت بر پروژه‌های عمرانی را فریاد می‌زند.

نماینده مردم نهاوند در مجلس شورای اسلامی، ضمن اذعان به عمق فاجعه این بلاتکلیفی، عزم خود را برای خارج کردن این پروژه از برزخ موجود، جزم کرده است.

 علیرضا نثاری با تأکید بر اینکه یکی از دغدغه‌های بنده به سرانجام رساندن این پروژه و حل مشکل نقدینگی آن است، خبر از پیگیری‌های مستمر برای جذب سرمایه‌گذار و قول مساعد وزارت جهاد کشاورزی برای تکمیل این طرح داد.

وی با بیان اینکه نهاوند در زمینه تولید چغندر حرف برای گفتن دارد، از دعوت معاونان وزارت کشاورزی و تشریح شرایط منطقه خبر داد و ابراز امیدواری کرد که با این اقدامات، وعده احداث این کارخانه عملیاتی شود.

اکنون، امید کشاورزان نهاوندی به تدبیر و اراده مسئولان گره خورده است. انتظار می‌رود با همدلی و اهتمام جدی، پروژه کارخانه قند سمبل مهرگان از خواب هشت ساله بیدار شود و نهاوند این قطب کشاورزی، طعم شیرین فرآوری و توسعه را به کام خود بچشد. پایان دادن به این بلاتکلیفی، نه تنها به معنای احقاق حق کشاورزان است، بلکه گامی بلند در مسیر خودکفایی، اشتغال‌زایی و توسعه پایدار منطقه‌ای خواهد بود. این مطالبه عمومی، دیگر نمی‌تواند در پس وعده‌ها و کمبود اعتبارات، پنهان بماند.