به گزارش نافع ، معمار كبير انقلاب امام خميني (ره)در مورد قيام خونين 15 خرداد فرمودند: "ملت عظيم الشان در سال روز اين قيام انفجارآميزي كه مصادف با 15 خرداد 42 بود، با الهام از عاشورا، آن قيام كوبنده را به بار آورد، اگر عاشورا و گرمي و شور و انفجار آن نبود، معلوم نبود چنين قيامي واقع شود".

در سال 1357 نيز هنگامي كه محرم"ماه پيروزي خون بر شمشير" فرا رسيد، شور انقلابي مردم با عزاداري سالار شهيدان در هم آميخت و جلوه اي از عشق، حماسه و ايثار آفريد.

 با نزديك شدن ايام سوگواري اباعبدالله حسين (ع)،رژيم پهلوي فشار بر مردم را دو چندان كرد. از 22 آبان ماه حكومت نظامي و ممنوعيت رفت و آمد از ساعت 9 شب به بعد اعلام شد.

مردم در نخستين شب از دهه اول ماه محرم به پشت بام هاي خانه ها رفتند و با سر دادن "الله اكبر" شكلي جديد از اعتراض ضد شاهي را نشان دادند. به رغم اطلاعيه هاي دولت نظامي تيمسار "ازهاري " مبني بر ممنوعيت آمد وشد، برخي از مردم در تهران با ناديده گرفتن ساعات منع عبور و مرور به خيابان ها ريختند و تظاهرات كردند.

نظاميان در ابتدا با شليك هوايي خواستار پراكندگي مردم شدند اما سپس مردم را به گلوله بستند. روز بعد دولت وقت اعلام كرد كه در درگيري شب گذشته 7 تن كشته و 24 تن زخمي شدند.

عمال رژيم پهلوي به تظاهركنندگان در صحن امام رضا (ع) در مشهد مقدس حمله كردند كه اين امر منجر به كشته و زخمي شدن ده ها تن شد. در 6 آذر ماه 57 امام خميني به مناسبت اين حمله، عزاي عمومي اعلام و مردم را به ادامه مبارزه دعوت كردند.

اقبال عمومي از اين دعوت و سخنان پرشور روحانيون و وعاظ در مساجد و تكايا و حسينه ها و ديگر محافل مذهبي منجر به حضور چشمگير مردم به ويژه جوانان در اين محافل شد.

 تاكيد سخنرانان بر الگو پذيري از سالار شهيدان و خاندان عصمت و طهارت و ترغيب مردم به ايستادگي در مقابل سلطنت منفور پهلوي و درباريان فاسد به گونه اي مردم را به خروش آورد كه رژيم پهلوي ناچار به عقب نشيني شد.

سركردگان رژيم فاسد و منحط پهلوي كه مي ديدنداقدامات سخت گيرانه و سركوب گرانه آنها،خشم و انزجار مردم عليه رژيم را افزايش داده و آنها را منسجم تر و مصمم تر از گذشته كرده است تصميم گرفتند براي جلوگيري از غليان احساسات مردمي، اندكي از فشارها بكاهند.

 از اين رو عزاداري و راه پيمايي در روز تاسوعا و عاشوراي حسيني آزاداعلام شد.با تقسيم كردن تهران به دو قسمت شمالي و جنوبي، عزاداران تنها مي توانستند در قسمت جنوبي شهر به عزاداري بپردازند.
راه پيمايي بزرگ عاشوراي سال 1357 تظاهرات مردم تهران در روز تاسوعا با حضور نيم ميليون تن در ميدان آزادي (شهياد سابق ) شكل گرفت و اين تعداددر ظهرعاشورا به حدود دو ميليون نفر افزايش يافت.

اين تظاهرات خياباني موج بي سابقه اي از اعتراض مردمي را به نمايش گذاشت. در اين راه پيمايي، جمعيت عزادار و سوگوار از سويي در عزاي حسيني بر سر و سينه مي كوفت و شعار يا حسين سر مي داد واز سوي ديگر خشم و انزجار خود را از رژيم طاغوت ابراز مي داشت.

پس از پايان راه پيمايي در عاشوراي 1357 قطعنامه اي از سوي همه گروه هاي شركت كننده در راه پيمايي مبني بر پذيرفتن رهبري "آيت الله خميني" و ادامه مبارزه تا سقوط رژيم پهلوي قرائت شد كه با تكبيرهاي آتشين جمعيت حاضر مورد تاييدهمگاني قرارگرفت.

حضرت امام (ره ) بارها در سخنان گهر بار خويش درباره تاثير محرم در پيروزي انقلاب اسلامي اشاراتي داشتند، از جمله فرمودند: اگر قيام حضرت سيدالشهداء (ع) نبود،امروز هم ما نمي توانستيم پيروز بشويم.

تمام اين وحدت كلمه اي كه مبدا پيروزي ما شد، براي خاطر اين مجالس عزاداري، مجالس سوگواري و اين مجالس تبليغ و ترويج اسلام شد".

به همین منظور است که بنیانگذار انقلاب اسلامي همواره براي پاسداشت این ماه حماسی و تاثیر گذار این چنین تاكيد مي فرمودند: "اين محرم را زنده نگه داريد -ما هر چه داريم از اين محرم است و از اين مجالس تبليغ ماه محرم است ،از اين قتل سيد الشهداء و شهادت اوست . ما بايد به عمق اين شهادت و تاثير اين شهادت در عالم برسيم و توجه كنيم كه تاثير او هم امروز هم هست.

اگر اين مجالس وعظ و خطابه و عزاداري و اجتماعات سوگواري نبود، كشور ما پيروز نمي شد. همه در تحت بيرق امام حسين (ع) قيام كردند."