کد مطلب: 40436
19. بهمن 1398 - 8:02
پرسپولیسی‌ها بعد از مدت‌ها انتظار، صاحب یک زوج خطرناک برای علیپور شده‌اند؟

به گزارش پایگاه خبری  تحلیلی گرو، اوایل لیگ هفدهم بود که طارمی، آخرین بازی‌اش برای پرسپولیس را مقابل سپاهان انجام داد و از آن روز، پرسپولیسی‌ها دیگر زوج خطرناکی در خط حمله نداشته‌اند. گادوین منشا، ماریو بودیمیر، جونیور براندائو و اخیر کریستین اوساگونا، هر کدام مقطعی در کنار علیپور به میدان رفته‌اند و هیچکدام نتوانسته‌اند توقعات را برآورده کنند. دیروز و در دربی تهران، از آنتونی استوکس مهاجم تازه پرسپولیس رونمایی شد. بازیکنی که دقایق کمی به میدان رفت ولی در دو صحنه، توانست دل پرسپولیسی‌ها را به دست آورد.

استوکس بخاطر شرایط  بد بدنی، در ترکیب اصلی پرسپولیس برای دربی قرار نگرفت و حتی قرار نبود یحیی به او بازی دهد. با این حال شرایط مسابقه و نمایش ضعیف اوساگونا در نیمه دوم، سرمربی پرسپولیس را مجبور کرد استوکس را به میدان بفرستد. شرایط ناآماده بدنی استوکس، در طول دقایق حضورش در زمین کاملا مشخص بود اما او در دو صحنه‌ای که فرصت هدف دادن دروازه را پیدا کرد عملکردی امیدوار کننده داشت.

استوکس دقیقه 89، با جاگیری خوب روی خط آفساید حریف پاس رسن را گرفت و وجود ارتفاع بالای توپ، توانست ضربه خطرناکی به سمت دروازه استقلال بزند. ریباند همین توپ، تبدیل به گل مساوی پرسپولیس توسط رسن شد.

در آخرین دقایق مسابقه هم، پرسپولیسی‌ها صاحب یک ضربه شروع مجدد شدند. با وجود زاویه نه چندان خوب برای بازیکن راست پا، استوکس پشت توپ رفت و شوت زیبای او، با اختلاف بسیار کمی از کنار دروازه بیرون رفت.

دو شوت و یک شوت داخل چارچوب در حدود 20 دقیقه حضور در زمین، کارنامه نسبتا قابل قبولی برای اولین بازی استوکس است. اوساگونا که بیشتر دقایق بازی در زمین بود، هیچ شوتی به سمت دروازه استقلال نزد و علی علیپور هم با وجود حضور نود دقیقه‌ای، مجموعا یک شوت خارج چارچوب از استوکس بیشتر داشت.

استوکس در دقایق کوتاهی که به میدان رفت داد بر خلاف بیشتر خارجی‌های قبلی پرسپولیس، راه دروازه را خوب می‌شناسد. موضوعی که کارنامه او هم به خوبی نشان می‌دهد. اگر این مهاجم ایرلندی بتواند مشکلات بدنی را پشت سر بگذارد و به ترکیب اصلی پرسپولیس برسد، شاید انتظار طرفداران این تیم برای دیدن یک زوج بزرگ در خط حمله را هم بعد از دو سال تمام کند.

منبع: وب سایت برنامه نود

دیدگاه شما