به گزارش پایگاه خبری گرو به نقل از خبرگزاری فارس، شهرستان نهاوند از دیرباز به لحاظ اقلیم کوهستانی و طبیعت بکر بهترین بستر برای شاعرانگی‌ها محسوب می‌شده به طوری که در دهه 70 اولین انجمن ادبی این شهر تاسیس شد و به سرعت به دوران طلایی شکوفایی شعرای خود رسید اما در سال‌های اخیر و با وجود پتانسیل و استعدادهای فراوان این شهر در حوزه ادبیات اما به یکباره شاهد افول ادبیات این شهر بودیم در حالی که چهره‌های ملی همچون استادعبدالملکیان از دیار نهاوند از جمله بزرگان و قله‌های شعر امروز کشور برخاسته‌اند.

برای بررسی بیشتر وضعیت ادبیات و انجمن‌های ادبی شهرستان نهاوند با چند تن از شعرا و نویسندگان این شهر به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه خلاصه‌ای از آن ارائه می‌شود.

اداره ارشاد نهاوند سال‌هاست در حد ساختمانی بی‌روح با چندین اتاق خالی باقی مانده است

در همین رابطه یکی از شاعران نهاوند در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در ارزیابی خود از وضعیت انجمن‌های ادبی این شهرستان اظهار کرد: انجمن‌های ادبی نهاوند در طول دهه‌های گذشته صرفاً به‌عنوان یک چراغ روشن برای گرد‌همایی شاعران و بیشتر تحت لوای مدیریت ساختمان اداره ارشاد این فعال بوده‌اند.

حسین ترابی گفت: البته گاه‌گاهی انجمن‌های ادبی دیگری هم زیر پوشش برخی نهادهای فرهنگی و اداری دیگر به‌ صورت موازی مدتی را به فعالیت مشغول شده‌اند و حتی گاهی دامنه این گردهمایی‌ها به جلسات خانگی هم کشیده شده است.

وی افزود: دلیل این اتفاق آخر یعنی جلسات خانگی به طور حتم این‌گونه می‌نماید که شاعران وقتی مشاهده کردند که حتی ابتدایی‌ترین لوازم و امکانات برای فعالیت در اختیار آنها قرار نگرفته و تنها به چند صندلی به‌ عنوان مکان برگزاری جلسات اکتفا می‌شود، مسلماً حضور کمرنگ‌تری را در انجمن‌ها به نمایش گذاشتند.

این شاعر جوان نهاوندی با تاکید بر اینکه متولی و میان‌دار اصلی این جریان، اداره ارشاد اسلامی نهاوند است، ادامه‌ داد: اداره‌ای که با عدم اتخاذ تصمیمات صحیح در طول این سال‌ها در فقط حد ساختمانی بی روح با چندین اتاق خالی باقی مانده است!

وی گفت: اتاق‌هایی که با کمی مدیریت و برنامه‌ریزی مناسب می‌تواند هرازچندگاهی پذیرای یکی از بزرگان ادبیات معاصر باشد تا آرام آرام شاعران مظلوم و با استعداد این شهر هم بتوانند آنچه را که سال‌هاست در نهان، حمل می‌کنند را به فعل و ظهور برسانند.

ترابی ادامه داد: این مهم حتی تاکنون با داشتن سرمایه‌های گران‌بهای بومی مانند استاد «محمدرضا عبدالملکیان» نیز محقق نشده است و تنها در مهرماه امسال نهاوند بعد از سی و اندی سال میزبان فرزندی بود که شعرهایش به کتاب‌های درسی راه یافته و اشعارش از حنجره «خسرو شکیبایی» فقید نواخته شده و پدر «گروس عبدالملکیان» و برادر شعری قیصر شعر ایران است.

وی با بیان اینکه اما این مراسم فقط به یک نکوداشت ختم شد و اگر پیگیری‌های خود استاد در صفحه تلگرامی ایشان نبود، شاید دیدار نهاوندی‌ها با ایشان باز هم به غیبت می‌رفت، افزود: با‌ این‌ حال می‌توان گفت که به غیر از چند حرکت جسته و گریخته که در جشنواره‌های استانی اتفاق می‌افتد (که آن‌هم حاصل همت خود این شاعران عموماَ جوان است) ما هرگز شاهد رخداد شاعرانه خاصی در طول این سال‌ها در نهاوند نبوده‌ایم؛ در حالی که اگر  اغراق نباشد، نهاوند می‌توانست با داشتن پتانسیل‌های ناب خود در شعر این سرزمین جریان ایجاد کند.

انجمن‌های پویا و فعال سال‌های نه چندان دور ما به محافلی تکراری و بدون خروجی مناسب تبدیل شده‌اند

اما الهام درویشی یکی دیگر از شاعران نهاوند است که با تاکید بر اینکه نداشتن خوراک فکری مناسب در مسیر جریان‌های پویایی ادبی کشور و عدم استفاده از اساتید برجسته که حتی پیشینه تعداد زیادی از آنها مربوط به استان همدان است، باعث شده تا انجمن‌های از خروجی مناسبی برخوردار نباشند، گفت: اگر چه استان همدان از دیرباز  به لحاظ اقلیم کوهستانی و طبیعت بکر خود بهترین بستر برای شاعرانگی‌ها محسوب می‌شود اما به نظر می‌رسد عدم توجه و برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح، انجمن‌های پویا و فعال سال‌های نه چندان دور همدان را به محافلی تکراری و بدون خروجی مناسب مبدل کرده است.

مسوول سابق انجمن داستان سپید نهاوند با بیان اینکه حذف جریان پژوهشی و کارگاهی باعث تنبلی و رخوت در انجمن‌های ادبی شده است، گفت: متاسفانه در سال‌های اخیر بیشتر انجمن‌های ما با نگاه سرگرمی و محفلی بودن و با مدیریت بدون آینده‌نگری، اداره شده اند که این معضل عموماَ استعدادها را منفعل می‌کند.

درویشی افزود: عدم توجه به معیارهای داوری و جریان‌های فعال ادبی باعث کنار گذاشته شدن هنرمندان از جشنواره‌ها می‌شود.

وی تصریح کرد: به نظر می‌رسد تدوین برنامه راهبردی با مشورت چهره‌های سرشناس بومی که خود نیز مشتاق کمک به انجمن‌های ادبی هستند، در کنار توجه به بحث آموزش با استفاده از اساتید برجسته و ارتباطات فرهنگی با شهرهای موفق ادبی، می‌تواند ادبیات استان همدان را از رخوت کنونی رها سازد.

* نداشتن خوراک فکری مناسب باعث شده تا انجمن‌های از خروجی مناسبی برخوردار نباشند

یکی دیگر از شاعران نهاوند نیز با تاکید بر اینکه حذف جریان پژوهشی و کارگاهی باعث تنبلی و رخوت در انجمن‌های ادبی شده است، گفت: متاسفانه در سال‌های اخیر بیشتر انجمن‌های ما با نگاه سرگرمی و محفلی بودن و با مدیریت بدون آینده‌نگری، اداره شده اند که این معضل عموماَ استعدادها را منفعل می‌کند.

الهام درویشی افزود: نداشتن خوراک فکری مناسب در مسیر جریان‌های پویایی ادبی کشور همچنین عدم استفاده از اساتید برجسته که حتی پیشینه تعداد زیادی از آنها مربوط به استان همدان است، باعث شده تا انجمن‌های از خروجی مناسبی برخوردار نباشند.

مسوول سابق انجمن داستان سپید نهاوند با اشاره به اینکه عدم توجه به معیارهای داوری و جریان‌های فعال ادبی باعث کنار گذاشته شدن هنرمندان از جشنواره‌ها می‌شود، اظهارکرد: به نظر می‌رسد تدوین برنامه راهبردی با مشورت چهره‌های سرشناس بومی که خود نیز مشتاق کمک به انجمن‌های ادبی هستند، در کنار توجه به بحث آموزش با استفاده از اساتید برجسته و ارتباطات فرهنگی با شهرهای موفق ادبی، می‌تواند ادبیات استان همدان را از رخوت کنونی رها سازد.

از آنچه گفته شد به نظر می‌رسد که شهرستان نهاوند باتوجه به پیشینه طولانی خود در حوزه فرهنگ و ادب و بخصوص خیل عظیم جوانان علاقمند خویش، ظرفیت تبدیل به یکی از قطب‌های فرهنگی را دارد. امری که نیازمند توجه و برنامه‌ریزی مناسب‌تر مسوولان ذیربط در بهره‌وری استعدادهای فراوان این خطه را بیش از پیش می‌طلبد.

انتهای پیام/