به گزارش پایگاه خبری گرو، مهدی کیانی یکی از محبوب ترین بازیکنان تاریخ تراکتورسازی است؛ بازیکنی به شدت در اختیار تیم که با جنگندگی و تعصب، همه کار می کند. مهدی کیانی این فصل اولین بازیکنی بود که قرارداد بست. او در مصاحبه از روزهای اولش با تراکتورسازی گفته تا همین فصلی که پیش رو است؛ از روزهای سخت گذشته تا روزهایی که به نظر شیرین می آید. کیانی به تیم تراکتورسازی این فصل بسیار امیدوار است و قهرمانی را دور از دسترس نمی داند. گفتگوی ما را با کاپیتان تراکتورسازی بخوانید.

 

نماینده نهاوندم

از نهاوند به فوتبال ایران معرفی شده ام. نهاوند مردمانی خونگرم و وفادار دارد. خیلی جالب است بدانید که مردم نهاوند در همه این سال ها اصرار داشتند من تراکتورسازی بمانم چرا که من آبروی مردم شهرم هستم و دارم این شهر را معرفی می کنم. با ماندن من مردم نهاوند هم خوشحال هستند که آن خصلت وفاداری شهر نهاوند دارد خودش را نشان می دهد.

 

8 سال با تراکتور

من خیلی علاقه دارم به تراکتورسازی. بابت این علاقه است که هشت سال به غیر از یک مقطع بسیار کوتاه، همیشه برای این تیم بازی کردم. فراز کمالوند من را از تیم جوانان صبای قم به تبریز آورد. آن زمان هنوز تراکتور در دسته اول بازی می کرد و به لیگ برتر نیامده بود. با یک سری از بچه ها شروع کردیم و خدا را شکر توانستیم تیم را بیاوریم لیگ برتر.

سال اولی که به این تیم آمدیم، قراردادهای مان خیلی کم بود ولی ماندیم و به لطف تماشاگران امروز پس از این همه سال، تراکتورسازی تبدیل به تیمی شده که می تواند یکی از بهترین تیم های آسیا لقب بگیرد. این 8 سال لحظه به لحظه اش برای من شیرین بود و مردم تبریز آن قدر به من لطف داشتند که نمی دانم از چه روزی به عنوان بهترین روز عمرم یاد کنم، اما بدون شک آن روزی که با تراکتور به لیگ برتر صعود کردیم را هیچ گاه فراموش نمی کنم.

جوان باتجربه ام

من متولد سال 65 هستم. هنوز 29 سالم است و سی سالم هم نشده. فکر نمی کنم فوتبالیستی را بشناسید که در آستانه30 سالگی به خداحافظی فکر کند. دی ماه تازه سی سالم می شود، هیچ کس هم نمی تواند به من بگوید که یک بازیکن پا به سن گذاشته هستم. در واقع می توانم بگویم که یک جوان با تجربه هستم که در زمان لازم به تجربه ای که لازم است رسیده ام.

 

بازیکن ثابت همه بودم

از روز اولی که فوتبالم را شروع کردم، سعی من بر این بوده که یک بازیکن جنگنده و دونده باشم. در این سال ها در خط هافبک بازی کردم. بعضی وقت ها هم در خط دفاع بازی کردم. از همان روزهای اول من را به این عنوان می شناسند که نمی گذارم بازیکنی به راحتی از من عبور کند. کار با توپم هم بد نیست. درت همه این سال ها هر مربی که به تراکتورسازی آمده، من را به طور ثابت بازی داده. همه مربی ها از من راضی بودند. این را من نمی گویم، هم آمارش هست و هم مصاحبه مربیان. من این شانس را داشتم که برای مردم تبریز بازی کنم.

عاشق کمک کردن هستم

بازی کردن در خط هافبک برای من خیلی مهم است، من نه می توانم مهاجم فوق العاده ای باشم و نه می توانستم خیلی دفاع خوبی باشم اما بازی در خط هافبک را خیلی دوست دارم چون احساس می کنم روی همه زمین تسلط دارم و می توانم به هر کجای زمین که می خواهم بروم و به دوستانم کمک کنم. وقتی که توپ را از دست می دهند، می توانم هم به بازیکنان خط دفاع کمک کنم هم به بازیکنان خط حمله. راستش را بخواهید من کمک کردن را کلا خیلی دوست دارم و این خصلت را از بیرون از زمین به درون زمین فوتبال آوردم. همیشه سعی می کنم اگر کسی در زمین فوتبال اشتباه کرد، اولین کسی باشم که می روم تا آن اشتباه را پوشش دهم. این حرفی نیست که لازم باشد به زبان بیاورم. آمار مسابقات این را می گوید، من همه این کارها را با تمام وجودم و با دل و جان انجام می دهم و به خاطر هوادارها...

اتفاق های بزرگ فوتبال در تبریز

سال اولی که تراکتورسازی از لیگ یک به لیگ برتر آمد را هیچ گاه فراموش نمی کنم. یک تیم جوان بودیم، حتی مربی ما هم جوان بود. حتی تماشاگرهای ما هم حال و هوای تازه ای داشتند و با این نسل جدید فرق می کردند. الان آن تماشاگران قدیم هم می آیند و تماشاگران جدید و نسل جدید هم می آیند و این دو در کنار هم، پرشورترین ورزشگاه ایران را می سازند. آن تیم تراکتورسازی پرچمدار اتفاق های مثبت در فوتبال تبریز بود و بعد از آن شاهد هستید که دارد اتفاق های خوب در فوتبال تبریز رخ می دهد. تیم ها یکی پس از دیگری می آیند، ستاره های خوبی در فوتبال تبریز متولد شده اند. تراکتورسازی امروز آن قدر بزرگ شده که خیلی ها خواستند بیایند در این تیم بازی کنند. مثلا علی آقای کریمی این تیم را برای بازی انتخاب کرد، کریم انصاری فرد وقتی به تراکتور آمد، آقای گل بود. بازیکن های دیگر مثل ادینهو، امیرحسین صادقی و سیاوش اکبرپور. همه این بازیکنان به ما کمک کردند و ... امروز هم محسن بنگر و محمد نوری.

 

بزرگ مثل تراکتور

از دیگر نشانه های بزرگی تراکتورسازی مربیانی است که به این تیم آمده اند؛ امیر قلعه نویی با آن سابقه بزرگ و کارنامه بی نظیر به اینجا آمد و تراکتورسازی را برای اولین بار نایب قهرمان کرد و با امیرخان همین سال قبل در آسیا هم خوش درخشیدیم و امیداریم این روند امسال هم ادامه داشته باشد.

قبل از امیرخان ما مربیان خوب زیادی داشتیم؛ رسول خطیبی بوده که همیشه مربی موفقی بوده، آقا مجید جلالی که یک مربی باسابقه است، هم قهرمان لیگ شده و هم قهرمان جام حذفی در ایران یا آقای تونی اولیویرا که یک مربی خارجی باکلاس و دلسوز بود و مثل یک پدر برای ما بود.

اینها نشان می دهد که تراکتورسازی باشگاه بسیار بزرگی است. از نظر تماشاگر که پرشورترین باشگاه جهان محسوب می شود. بگذریم. از نظر آماری هم قابل مقایسه نیست. ما دو سال در میان این همه باشگاه کرده، چینی و ژاپنی پرتماشاگرترین باشگاه آسیا شده ایم. اینها به دست نیامده غیر از اینکه همه تماشاگرها در کنار ما بودند، چه تماشاگران جوان که از گذشته فقط صحبت های آن را شنیده اند یا تماشاگران قدیمی تر که مثل یک راهنما به ما کمک کردند.

مشکلات قدیم

همه بازیکنان قدیمی تراکتورسازی می دانند که ما در همه این سال ها مشکل کم نداشتیم، از مشکلات مالی تا مشکلات ساده مثل اینکه یک زمان هایی حتی زمان تمرین نداشتیم، یک زمان هایی باخت داشتیم، یک زمان هایی دعوت نشدن به تیم ملی و ... ما از همه این مشکلات عبور کردیم و به اینجا رسیدیم و تماشاگرانی داشتیم که در سرمای چندین درجه زیر صفر و زیر برف و در شهرهای دیگر ما را تنها نگذاشتند. می خواهم بگویم ما برای رسیدن به امروز، روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم و زحمت زیادی کشیدیم.

خداحافظی با تراکتور

من از همان روزی که به تراکتورسازی آمدم، یعنی همان روزهایی که هنوز این تیم به لیگ برتر نیامده بود، آرزو کردم که کاش فوتبالم را در همین جا تمام کنم. در این سال ها می توانید از مدیران باشگاه بپرسید، من از ترکیه، آلمان، قطر، استقلال، پرسپولیس، خیلی پیشنهاد داشتم اما هیچ وقت به عوض کردن پیراهنم فکر هم نکردم. من این تیم را دوست دارم و این چند ماهی که به گسترش فولاد رفتم، بیشتر به من ثابت کرد که چقدر تراکتور را دوست دارم. خدا خواست که برگشتم و امسال هم به لطف سردار آجورلو اولین نفری بودم که رفتم قراردادم را امضا کردم. دعا می کنم که بتوانم این چند سال آخر فوتبالم را در خدمت تراکتورسازی باشم و در همین جا هم از فوتبال خداحافظی کنم.

فلاش بک ممنوع

دوست ندارم به گذشته برگردم و در مورد دورانی حرف بزنم که از تیم رفتم. در آن دوره اتفاقاتی رخ داد. آن زمان جوان تر بودم، بی تجربه تر بودم، یک حرفی زدم که باعث دلخوری شد. رفتم کنار، تنبیه شدم و به لطف امیرخان برگشتم و اگر یادتان باشد خیلی هم خوب بازی کردم.

قهرمانی، نه کمتر

حالا که امیر قلعه نویی هست، سردار آجورلو هم سنگ تمام گذاشته و بهترین بازیکنان را برای تیم به خدمت گرفته. ان شاءالله برای قهرمانی می رویم. به نظر من تیم خیلی خوبی داریم. همه دارند از تیم تعریف می کنند، در هیچ پستی کمبود نداریم. با وجود یک کادر فنی باتجربه و یک مدیریت باتجربه، ما هیچ چیزی برای قهرمان شدن در این فصل رقابت های لیگ کم نداریم.

آقایان آجورلو و قلعه نویی خیلی زحمت کشیدند تا تیم خوبی بسته و روانه مسابقات شود. اصلا قبول ندارم که میانگین سنی تیم ما بالاست. دروازه بان ما هنوز 23 سالش کامل نشده، یا مثلا سعید آقایی را ببینید، سینا عشوری را داریم، سروش رفیعی را داریم و خیلی های دیگر. اینها بازیکن هایی هستند که همه خوب هستند اما این را هم در نظر بگیرید که تیم بزرگ، بازیکن باتجربه می خواهد. شما باید بازیکنان را به دور از تاریخ تولدشان بررسی کنید؛ محسن بنگر مگر فصل قبل بازیکن بدی برای پرسپولیس بود؟ ادینهو اگر نصف توانایی دو فصل قبل را داشته باشد، برای ما کافی است، جاسم کرار همین الان بازیکن تیم ملی عراق است و محمد نوری تا همین چند ماه پیش لژیونر فوتبال ایران بوده، همین محمد ابراهیمی که اینقدر می گویند سنش بالا است، سال قبل نزدیک بود آقای گل شود. اینها بازیکن های بی تجربه ای نیستند و این بازیکنان تیمی را ساخته اند که می تواند همان طور که سردار آجورلو می گوید تراکتورسازی را قهرمان کند و دل هواداران مان را شاد.