از سال ۱۹۴۰  که جاده ها هنوز آسفالت نشده بود مردم این منطقه برای رفت و آمد به کوه‌های قهوه که پیش از این فقط با حیوانات چهارپا ممکن بود از این وسیله استفاده می کردند. آنها همچنین انبوهی از کیسه های قهوه، دام و تولیدات خود را روی جیپ ها سوار می کردند.حتی زمانی که خانواده ها مجبور به نقل مکان بودند اغلب تمام وسایل خود را روی یک جیپ بار می زدند.

این ماشین جزء جدانشدنی خانواده های این منطقه است آنقدر که به شوخی آن را «چهارپای مکانیکی» صدا می کنند. این علاقه به قدری است که آنها در یک جشن سالانه به نشانه تقدیر از این خودرو، جیپ ها را پشت سرهم قطار می کنند و مهارت تلنبار کردن اسباب اثاثیه خود را به رخ هم می کشند. این رقابت در چند دسته محصولات کشاورزی، اسباب های خانه و نمادهای مقدس و تزئینات استفاده می شود و هرکسی که جیپش را پرتر و بهتر تزیین کند برنده است.

هرکدام از این جیپ ها باید حدود ۲ هزار کیلو بار داشته باشند به قدری که به سمت عقب خم شده و فقط با چرخ های عقب بتوانند حرکت کنند. این مراسم محلی رکورد گینس را نیز به خاطر بیشترین رژه ماشین جیپ به نام خود ثبت کرده است.