به گزارش سایت گرو، ماه رمضان نام نهمین ماه سال قمری است که این ماه نزد مسلمانان به ویژه شیعیان، یکی از ماه‌های ارشمند و پربرکت است که به هیمن سبب آن را رمضان المبارک می نامند، ضمن اینکه این نام از اسماء خداوند است.

اهمیت ماه رمضان از چند جهت است؛ نخست اینکه در این ماه مسلمانان روزه می‌گیرند و ضمن خودداری از خوردن و آشامیدن از زمان اذان صبح تا اذان مغرب و عشا از محرمات بسیاری پرهیز می‌کنند، دوم اینکه شبهای قدر که تقدیر انسان‌ها در این شب‌ها رقم می‌خورد در این ماه واقع شده و بنا به نص صریح قرآن در سوره انا انزلنا ارزش هر یک از این شبها از هزار ماه بیشتر است و سوم اینکه ولادت مسعود امام حسن مجتبی(ع) امام دوم شیعیان جهان با نیمه این ماه مصادف است و چهارم اینکه پیشوای یکتاپرستان علی بن ابیطالب(ع) نخستین امام شیعیان جهان در این ماه به شهادت رسیده است.

ماه مبارک رمضان در هر گوشه ای از کشور علاوه بر حفظ شکل اصلی، با آیین‌های خاص آن مردم برگزار می شود، حتی اقوام مختلف مردم ایران از لر، ترک، کرد، فارس زبان، اهالی جنوب، شمال کشور و غیره در برخی آداب و سنن با یکدیگر مشترک و تنها اختلاف در نام آن آیین به دلیل تفاوت در گویش‌ها است.

این ماه عزیز در شهرها و روستاهای همدان نیز با آداب و سنن خاصی همراه است، قبل از آغاز ماه رمضان مردم در تدارک مواد غذایی لازم برای روزه‌داری هستند، پیش از پیدایش یخچال برقی، خانواده‌ها بنا به وسع مالی خود هر یک مقداری آرد، نان، برنج، روغن، شیره، حبوبات، مرباجات و سبزیهای خشک شده را برای ایام روزه داری تهیه می‌کردند.

علاوه بر تعدادی از رسوم مشترکی که نام برده شد، مردم نهاوند 7روز آخر ماه شعبان را در تدارک ورود به ماه رمضان بوده و بعضی از مردم دو تا سه روز قبل از ماه رمضان را به پیشواز ماه رمضان می‌روند و از خداوند حاجت می‌طلبند.

در بسیاری از روستاهای دوردست پدران و مادران خانواده‌ها چند روز مانده به ماه رمضان به شهر می‌آیند و تمامی خرید خود را انجام می دهند تا در طول ماه رمضان کمتر به شهر تردد کنند در این ایام قنادی‌ها و مغازه‌ها بیشتر زولبیا بامیه کلوا و کیک محلی همراه با خرما فروش می کنند.

در بیشتر نقاط نهاوند در شب‌های ماه رمضان، بسیاری از مردم شب را تا سحر مشغول دعا و نیایش می‌شوند و در روزها نیز کلاس های قرآنی در نقاط مختلف نهاوند برپا است که استقبال خوبی از آن می‌شود.

در گذشته بسیاری از روستاها سالی دو مرتبه خانه را با خاک سفید یا گچ، سفید می‌کردند که یک بار برای عید نوروز و یک بار هم برای ماه مبارک رمضان برای این کار، از نوعی گل معدنی که به گل سفید معروف است، استفاده می‌کردند گل را در دیگ‌های مسی یا روی بزرگی با آب مخلوط کرده، دوغاب تهیه می‌کردند پس از گردگیری دیوارها، با کاسه دوغاب را به دیوار و سقف می‌پاشیدند تا همه جا سفید شود بعد از خشک شدن دوغاب، کف اتاق را فرش می‌کردند.‏

در بعضی از مناطق نهاوند بعد از ماه شعبان پس از رؤیت ماه نو، به آیینه و قرآن می‌نگرند و عده ای عقیده دارند زنانی که بچه ندارند، دختر بچه یا پسر بچه‌ای خوشرو را با خود به بام منزل ببرند و به محض دیدن ماه به روی او نگاه می‌کنند و از خدا می‌خواهند که به آنها بچه‌ای سالم و زیبا عطا کند.

در تعدادی از روستاهای بخش مرکزی، خزل، گیان و برزول نهاوند مردم برای دیدن هلال ماه بر بام می‌روند و با خود یک قرآن، آیینه، سینی  و یک کاسه آب می‌برند و رو به قبله می‌نشینند، آن وقت آیینه را به سمت آسمان می‌گیرند و آنقدر جا به جا می‌کنند تا ماه را در آن ببینند به ‌محض مشاهده‌ ماه، یکی با صدای بلند سوره‌ یاسین را قرائت می‌کند و دیگران در دل با او همراهی می‌کنند، بعد یک حمد و سه قل هو‌الله می‌خوانند و صلوات می‌فرستند.

متداول‌ترین سنتی که در شهر و روستاهای نهاوند با گذشت زمان هنوز دست خوش تغییر نشده، تهیه نان محلی، گرده و کلوا است، هنوز هم بسیاری از کدبانوهای شهری و روستایی در تنورها یا فرهای خانگی، اقدام به طبخ این نان شیرینی سنتی برای سفره افطار می‌کنند ترحلوا، زولبیا و بامیه محلی آش رشته، شله زرد  قرمه سبزی، ترخینه و سوپ غذای بیشتر سفره های افطاری ماه رمضان است.

شیر نذری در روستاهای نهاوند به یاد مظلومیت مولای متقیان

خانواده‌هایی که دختری را به شوهر داده باشند در نخستین ماه مبارک رمضان بعد از عروسی پدر و مادر دو خانواده یک افطاری کامل میهمان عروس و داماد هستند و هدایایی را برای عروس و داماد تقدیم می‌کنند.

در بعضی از روستاهای توابع نهاوند نیز رسم بر این است که در ابتدا وسط و آخر ماه مبارک رمضان تعدادی از افراد خیر و ثروتمند و خانواده ها متناسب با به توان خود، حیوانی قربانی می‌کند و با گوشت آن آبگوشت و حلیم نذری درست می کنند و به شکل دسته جمعی در مساجد و یا زینبیه برای افطار از آن استفاده می‌کنند.

در تعدادی از روستاها به یاد مظلومیت حضرت علی (ع) در شب‌های قدر و به مدت 3شبانه روز شیر گاو خود را نذر می‌کنند و به مساجد یا خانواده های کم بضاعت می دهند زیرا گاو آنها را پر خیر و برکت و از مریضی ها دور می‌کند.

انتهای پیام/