به گزارش پایگاه خبری گرو ، در خصوص ضرورت وجود اماکن مذهبی نظیر مسجد در دین ما، همین بس که یک روز خاص (30 مردادماه) در تقویم جمهوری اسلامی به عنوان روز "مسجد" نامگذاری شده است.
مساجد؛ پايگاه‌های رفيع فرهنگي، مذهبي در دين ما علاوه بر جنبه مذهبي -که در انسان با شنيدن طنين دلنشين اذان از گلدسته‌هاي مساجد، ناخودآگاه براي لحظه‌اي هم كه شده او را از تارك تعلقات دنيايي كنده و معنويت را با بند‌بند وجودش عجين مي‌كند- خاستگاه فرهنگ نوع‌دوستي و اشاعه‌دهنده فرهنگ همدلي نیز هست.
بايد گفت كه در گذشته رونق اينگونه اماكن بيش از امروز بوده و آن روزها مساجد صرفاً مكاني نبود كه تنها ماه رمضان در كانون توجه قرار گيرد؛ بلكه پيوسته مأمني براي همدردي مردم و برداشتن بار مشكلات از دوش اشخاص نيازمند بوده است.
امروزه مكانيزه شدن زندگي آنچنان فرصت‌ها را از ما گرفته و فاصله را بر مردم تحميل كرده است كه كمتر پيش مي‌آيد که مسجد علاوه بر مكاني براي راز و نياز با معبود؛ پايگاهي براي گره‌گشايي مشكلات اهل محل محله باشد.
امروزه اگرچه در تقويم كشور ما روزي خاص براي بزرگداشت مساجد رقم خورده است، اما متأسفانه بايد گفت در نهاوندي كه بارها و بارها در تريبون‌هاي مختلف لقب "دروازه ورود اسلام به ايران" را به آن مي‌دهند، در برخي مناطقش مسجد وجود ندارد. منطقه فرمانداري اين شهر كه بزرگترين منطقه مسكوني نهاوند محسوب مي‌شود و حداقل داراي 30 سال قدمت و از نظر گستردگي 2 منطقه بسيج و آل‌آقا را نيز در دل خود جاي داده است، از داشتن يك مسجد محروم است.
مطالبه اصلي اهالي اين منطقه از مسئولان، احداث مسجدي در نقطه‌اي مركزي براي اين 3 منطقه است؛ اما گويي گوش مسئولان بدهكار اين مسأله نيست. علاوه بر آن اهالي ميدان مادر نيز كه داراي وسعت و قدمت زیادی است، متأسفانه از نبود مسجد در اين محل رنج مي‌برند.
يكي از وظايف شهرداري در هنگام ساخت و احداث يك شهرك و منطقه مسكوني جديد؛ جانمايي براي مكان‌هايي نظير مسجد، مدرسه، اماكن تفريحي و... است، اما اينكه چرا تاكنون به اين مشکل توجهي نشده و مسجد به عنوان ضروري‌ترين پايگاه مذهبي يك منطقه در اين 3 محله احداث نشده، سوالي است كه خبرنگار ما را به جمع مردم و مسئولان كشاند تا با توجه به نزديك شدن به روز جهاني مسجد؛ اين مشكل را از زبان مردم به گوش مسئولان برسانيم.
خانم سيف فرهنگي بازنشسته با ابراز ناراحتي از بي‌توجهي مسئولان به اين مسأله اظهار داشت: مسجد در هر منطقه مسكوني يك ضرورت و جزو لاينفك يك محله است؛ ما صداي اذان را حتی در ماه مبارك رمضان نیز نمي‌توانيم بشنويم و اگر بخواهيم يك وعده نماز را در مسجد بخوانيم، هيچ مسجدي در اين حوالي نيست. من سال‌هاست ماه رمضان آرزو دارم حداقل نماز ظهر و مغرب را در مسجد بخوانم؛ اما متأسفانه اين توفيق نصيب من و هيچكدام از اهالي نشده است.
آقاي كريمي 62 ساله از اهالي ميدان مادر نیز مي‌گويد: به دليل مناسبت‌هایی نظير اعياد شعبانيه، عيد فطر و... يا حتي مراسم عزاداري و ختم كه در اين منطقه اتفاق مي‌افتد، واقعاً نياز به مسجد احساس مي‌شود؛ اما مسئولان اصلاً به اين مشکل توجهي ندارند.
خانم شهبازي از اهالی منطقه فرمانداري نيز مي‌گويد: من بارها با مسئولان در اين خصوص صحبت كرده‌ام؛ اما مسئولان بهانه زمين مسجد را مي‌گيرند غافل از اينكه احداث يك مسجد در اين محله، حق مسلم اهالي است و مشكل زمين و جانمايي مسجد بايد توسط خود مسئولان حل شود.
بحيرائي همسر وي در تأکید سخنان شهبازی ادامه مي‌دهد: مسئولان منتظرند یک فرد خير زميني را براي ساخت مسجد اهدا كند، بعد مسئولان ساز و ساخت را آغاز كنند؛ اما شايد واقعاً تا 10 سال ديگر هيچ خيري قصد واگذاري زمين براي ساخت مسجد را نداشته باشد، آن وقت اين محله تا 10 سال ديگر هم بايد بدون مسجد بماند؟!
سعي داشتيم علت بي‌توجهي مسئولان را در خصوص احداث اين ضروري‌ترين مكان ديني جويا شويم؛ اما متأسفانه هيچكدام پاسخ درستي ندادند. شهرداري كه وظيفه جانمايي و مكان‌يابي اینگونه اماکن را بر عهده دارد، مسأله ساخت مسجد را به عهده تبليغات اسلامي مي‌داند. با مسئول تبليغات اسلامي شهرستان نيز گفتگو کردیم كه وي نيز اداره اوقاف را متولي ساخت مساجد اعلام کرد. در نهايت همه چيز به خانه اول برگشت و اوقاف نيز ساخت مسجد را منوط به اختصاص زمين از طرف شهرداري دانست.
اما آنچه روشن نشد تكليف اهالي اين محله‌ها در خصوص اين ضروري‌ترين مكان ديني، فرهنگي است. به‌راستي چرا مسئولان اين‌چنين در برابر وظايف خود شانه خالي مي‌كنند و گوششان به خواسته‌هاي مردم بدهكار نيست؟!

منبع: روزنامه‌ی همدان پیام