به گزارش سایت گرو، خالق شاهرخی هنرمند نابینا و 41 ساله نهاوندی با تلاش و پشتکار بسیار زیاد علی‌رغم اینکه از نعمت بینایی محروم شده است ولی با دستان پرتوان و روح لطیف خود به‌خوبی فعل خواستن را صرف کرده است.

این هنرمند خلاق نهاوندی حدود 14 سال پیش براثر بیماری قند خون نابینا می‌شود ولی این اتفاق هرچند سختی‌هایی برای او به دنبال دارد ولی استعداد عجیب او را در ساخت مجسمه شکوفا می‌کند.

به مناسبت روز جهانی روشندلان موسوم به عصای سفید به سراغ وی رفتیم و از اوضاع این روزهایش از او پرسیدیم که وی گفت: متولد 1353 هستم و قبل از نابینا شدن به کار نقاشی و هنر و به طرح‌های فرش و تابلو علاقه داشتم.

وی می‌گوید: قبلاً به نقاشی با آب و روغن می‌پرداختم و بدون داشتن استاد یا معلمی در این زمینه موفق بودم و جوایزی نیز کسب کردم که همه را مدیون خانواده و برادر بزرگ‌ترم هستم؛ و بعد از نابینایی به‌سوی هنرهایی چون موسیقی و مجسمه‌سازی روی آوردم.

شاهرخی افزود: بعد از نابینا شدن در 14 سال پیش حدود 12 سال است که باوجود مشکلات زیاد به مجسمه‌سازی با ترکیبی از موادی که خودم ابداع کرده‌ام ادامه می‌دهم و باراهنمایی‌های برادرم چندین اثر را خلق کرده‌ام.

این هنرمند خوش‌نام نهاوند اظهار داشت: مجسمه‌هایم را با خمیری که از ترکیب نشاسته ذرت، چسب چوب، خاک و مقوا تشکیل می‌شود می‌سازم که بسیار محکم و سخت هستند.

وی که به‌عنوان یکی از نخبگان استان همدان شناخته می‌شود ادامه داد: با توجه به مشکلات مالی زیادی و اینکه کسی ازنظر مالی از من پشتیبانی نمی‌کند کار کردن برایم بسیار مشکل است به صورتی که در یک مقطع حدود یک سال و نیم دست‌به‌کار نبردم چون نه انگیزه‌ای داشتم و نه ازنظر مالی قوی بودم ولی بعداً با تلاش خودم دوباره به عرصه برگشتم.

شاهرخی گفت: مسئولان خیلی به من وعده دادند ولی بعد از مدتی فراموش شد و من فقط از خدا کمک می‌خواهم چون کار مجسمه‌سازی کاری زمان‌بر و پرحوصله است و برای کسی با وضعیت جسمانی من نیز بسیار مشکل‌تر می‌شود.

وی عنوان کرد: بعضی از مجسمه‌ها تا 6 ماه کار ساخت آن‌ها به طول می‌کشد و این کار خداست که به من صبر و حوصله و انرژی می‌دهد چون اگر خداوند نخواهد هیچ اتفاقی نمی‌افتد.

این هنرمند روشندل نهاوندی اظهار کرد: در کار مجسمه‌سازی باید خیلی دقت کرد چون یک اشتباه کوچک هم کار را خراب می‌کند و هم ازلحاظ جسمانی برای من خطرناک است چون با وسایل خطرناک برقی کار می‌کنم و اندک اشتباهی بازی کردن باجان است.

شاهرخی افزود: بعضی از روزها تا 15 ساعت هم کار می‌کردم که خیلی طاقت‌فرسا بود ولی برای یادگیری باید کار می‌کردم و به نظر خودم همین پشت‌کار باعث شد که برای 4 سال به‌عنوان معلول برتر انتخاب شوم.

وی گفت: بیش از 30 دیپلم افتخار دارم و در جشنواره‌های مختلفی مقام‌های اول را به دست آورده‌ام و به مدت 2 سال نیز به‌عنوان نخبه استانی معرفی شدم ولی هنوز مشکلات خودم را دارم.

هنرمند نابینای نهاوند ادامه داد: وجود مشکلات مالی و نبود حامی برای کمک به‌منظور پیشرفت بیشتر در کارها، همچنان یکی از مشکلات من است؛ و علی‌رغم وعده‌های زیاد مسئولان هنوز خیلی مشکل‌دارم.

شاهرخی تأکید کرد: بعضی از مسئولان و نهادها به من گفتند به تو خانه می‌دهیم و تسهیلات در اختیارت قرار می‌دهیم و به من گفتند تلفنی به شما اطلاع می‌دهیم ولی نه خبری از تلفن شد و نه خبری از خانه؛ و پولی را هم که قول داده بودند به حسابم نریختند.

وی در پایان گفت: باید تسهیلات ویژه‌ای از سوی مسئولان فرهنگی برای قشر هنرمند به‌ویژه هنرمندان معلول در نظر گرفته شود. تا آن‌ها بتوانند با استفاده از این تسهیلات قسمتی از مشکلاتشان را مرتفع کنند.

انتهای پیام/