این رابطه در افراد مبتلا به دیابت و کسانی که سیگار می‌کشیدند بیشتر مشهود بود.

این مطالعه جدید شامل داده‌های تقریباً نیم میلیون شرکت کننده بود.

به طور خاص، هر چه یک فرد زمان بیشتری را برای برقراری تماس در هفته صرف کند، خطر ابتلاء به یک رویداد قلبی عروقی مانند سکته مغزی یا نارسایی قلبی در او بیشتر است.

طبق این مقاله، خواب، ناراحتی روانی، و روان رنجوری محرک‌های مهم این ارتباط هستند.

محققان موارد سکته مغزی، بیماری عروق کرونر قلب، فیبریلاسیون دهلیزی و نارسایی قلبی را با هم در شرکت کنندگان در نظر گرفتند تا یک نتیجه ترکیبی از خطر بیماری قلبی عروقی به دست آورند.

پس از کنترل عوامل مختلف، آنها دریافتند که در مقایسه با کاربران عادی تلفن همراه، کاربران مداوم، افزایش اندکی در خطر بیماری‌های قلبی عروقی مرکب داشتند (۴٪). با این حال، هر چه مردم زمان بیشتری را صرف تماس‌های تلفنی می‌کردند، این تفاوت بیشتر می‌شد.

در مقایسه با افرادی که هر هفته ۵ دقیقه یا کمتر تماس گرفته یا دریافت می‌کردند، کسانی که از تلفن خود به میزان زیر استفاده می‌کردند میزان خطرشان افزایش می‌یافت:

• ۵ تا ۲۹ دقیقه در هفته با ۳ درصد افزایش خطر

• ۳۰ تا ۵۹ دقیقه با ۷ درصد افزایش خطر

• ۱ تا ۳ ساعت ۱۳ درصد افزایش خطر

• ۴ تا ۶ ساعت ۱۵ درصد افزایش خطر

• ۶ ساعت یا بیشتر ۲۱ درصد افزایش خطر داشت.

بر اساس این مقاله، به نظر می‌رسد سه عامل نقش مهمی در رابطه بین استفاده از تلفن همراه و بیماری‌های قلبی عروقی دارند:

• پریشانی روانی ۱۱.۵ درصد از ارتباط را توضیح می‌دهد.

• کیفیت خواب ۵.۱%.

• روان رنجوری ۲.۳%.