او در 34 سالگی این گل زیبا را به ثمر رساند تا شمار گل های ملی اش به عدد 89 برسد؛ یعنی تنها بیست گل کمتر از آقای گل فوتبال ملی یعنی علی دایی. کسی که با پیراهن تیم ایران 109 بار به حریفان گل زد و بر جایگاه اولی تکیه کرد و آنقدر اختلافش با نفر دوم را بالا برد که هیچ فوتبالیستی حتی تهدید جدی هم برایش به حساب نیاید اما حالا نفس های فوق ستاره پرتغالی به رکورد شهریار نزدیک و نزدیک تر می شود.

رونالدو نخستین گل ملی خود را پانزده سال قبل به ثمر رساند. در روزی که به عنوان فوتبالیستی 19 ساله و در قامت یک بازیکن تعویضی به زمین آمد و در شب شکست خانگی پرتغال مقابل یونان در یورو 2004 با گلی دیرهنگام شکست را کمرنگ برای شاگردان فیلیپه اسکولاری کمرنگ کرد. دو سال بعد در مقابل چشمان علی دایی، او دوازدهمین گل ملی را هم زد اما همان روزها نیز شماره 10 تیم ملی مثل خیلی از فوتبالدوستان تصور می کرد که رونالدو مانند بقیه ستاره ها جا می زند و نمی تواند درخشش با پیراهن باشگاهی را در عرصه ملی نیز تکرار کند اما این اتفاق رخ نداد.

در شرایطی که بسیاری اعتقاد داشتند نیمار تهدید اصلی برای رکورد علی دایی است، اما 34 گل کریستیانو رونالدو در چهار سال اخیر سبب شد تا او بالاتر از همه، پشت سر علی دایی قرار بگیرد.

با فرض این که او تا پایان جام جهانی 2022 پیراهن تیم ملی کشورش را بپوشد، این احتمال می رود که بتواند به رکورد علی دایی برسد اما نباید فراموش کرد که سن و سال رونالدو و همچنین اتفاقات پیش بینی نشده، می تواند همه چیز را تغییر دهد.

نکته ای که باید به آن توجه کرد این است که رونالدو نیز مثل علی دایی تعداد زیادی از گل های خود را به تیم های ضعیف قاره خود زده. 5 گل به ارمنستان، 5 گل به لتونی، 5 گل به آندورا، 4 گل به استونی، 4 گل به جزایر فارو، 3 گل به لوکزامبورگ، همین تعداد گل به ایرلند شمالی و همچنین آذربایجان، قزاقستان، قبرس و... .

به هر حال رکوردها برای شکستن هستند اما کمتر کسی است در ایران که استرس افتادن این عنوان به دست یک فوتبال دیگر را نداشته باشد. نکته قابل توجه این است که دایی درست در زمانی گل شماره 89 خود را به ثمر رساند که رونالدو با پرتغال آماده حضور در یورو 2004 می شد!

آخرین گل او نیز در بازی دوستانه سال 2006 و در تقابل با کاستاریکا بود؛ یعنی 13 سال قبل.